„Biały szczyt”- miał być lekiem na całe zło

Jego rozpoczęciu 21 stycznia 2008r. towarzyszyły flesze aparatów fotograficznych i telewizyjnych kamer. Już samo jego zwołanie traktowano jako wielki sukces wręcz gwarantujący powodzenie mających się rozpocząć rozmów. Tymczasem „Biały szczyt”, czyli wielka debata społeczna dotycząca reformy służby zdrowia okazał się nie tyle niewypałem, co kilkutygodniowymi sporami, wątpliwościami i dywagacjami bez praktycznie żadnych wspólnych wniosków. Co to oznacza dla nas?

„Biały szczyt”

„Biały szczyt” został powołany przez premiera Donalda Tuska i minister zdrowia Ewę Kopacz na początku stycznia 2008r. Uczestniczyli w nim przedstawiciele prezydenta, członkowie sejmowej i senackiej komisji zdrowia, a także przedstawiciele samorządów, pracodawców, związków zawodowych. Debata ta miała służyć wypracowaniu przez wszystkich zainteresowanych kompromisowego stanowiska co do reformy służby zdrowia, o której konieczności powszechnie wiadomo. Istniały jednak znaczne różnice w kwestii szczegółowych rozwiązań. Dwumiesięczne rozmowy nie przyniosły jednak żadnych konkretów chociaż ich uczestnicy podkreślają, że udało się wypracować autentyczny pomost między postulatami różnych stron.

Co udało się osiągnąć?

Niestety niewiele. I to dopiero pod koniec rozmów- premier Tusk wyraził zgodę na podwyższenie składki zdrowotnej o 1%, dzięki czemu Narodowy Fundusz Zdrowia zostanie zasilony dodatkowymi pieniędzmi na leczenia obywateli. Od dawna domagali się tego przedstawiciele środowiska medycznego. Podwyżka ta „wejdzie” jednak w życie dopiero w 2010 roku, co budzi obawy ekspertów co do źródeł dodatkowych środków już w 2009 roku.
Warto też zwrócić uwagę na to, że dodatkowy „procent” na składkę zdrowotną uszczupli nasze portfele, nie wiadomo bowiem czy wzrost składki pociągnie za sobą wzrost podstawy odliczenia składki zdrowotnej od podatku dochodowego.

Jakie problemy pozostały?

Tych jest zdecydowanie więcej niż sukcesów. Podstawowe rozbieżności, co do kształtu przyszłego systemu opieki zdrowotnej w Polsce pozostały. Dotyczą one przede wszystkim:

Co więc wiadomo?

Wiadomo, że…nic nie wiadomo. Idea wspólnych rozmów na temat najbardziej palących problemów służby zdrowia nie sprawdziła się. Mimo, że na pierwszy rzut oka wszystkie zaangażowane w nie strony powinny mieć jeden cel najwyższy – dobro pacjenta, okazało się, że nie do końca tak jest. Lekarzom i pielęgniarkom prócz pacjentów zależy na wysokich zarobkach, szpitalom na umorzeniu długów i większych pieniądzach z NFZ, samorządom na przejmowaniu niezasłużonych, przynoszących zysk szpitali, a politykom- na poparciu elektoratu.
Pozostaje nam więc mieć nadzieję, że wszystkie te grupy prędzej czy później (lepiej prędzej) się dogadają i że stanie się to bez większej szkody dla nas, pacjentów.


 

Odpowiedzi: 0

[+] Dodaj swoją opinię[+] Forum